Kamieniczka "Małgosia" powstała w XV wieku, na wschodnim obrzeżu ówczesnego, przykościelnego cmentarza. Została gruntownie przebudowana w 1564 r. - wtedy to zyskała trzecią kondygnację oraz dwuspadowy dach z trzema szczytami od wschodu (od ul. Odrzańskiej).
Elewację od strony południowej zwieńczono wysokim, charakterystycznym szczytem z kamiennymi sterczynami. Podczas przebudowy powstały także kamienne obramowania wszystkich okien, a w oknie na parterze - krata z napisem "D 1564 H" oraz godłem przedstawiającym skrzyżowane klucze i młotek . Podczas przebudowy w 1564 r. w narożnik od strony Rynku został wbudowany granitowy fragment romańskiej kolumny, która pochodzi z opactwa benedyktyńskiego na Ołbinie (zlikwidowanego w 1529 r. z inicjatywy Heinricha Rybischa - dziś na miejscu opactwa znajduje się kościół św. Michała Archanioła). Fragment ten obecnie znajduje się w Muzeum Architektury we Wrocławiu.

      Bramę pomiędzy "Małgosią" a sasiadującą z nią kamieniczką - "Jasiem", przebudował na styl barokowy w 1728 r. architekt Christoph Hackner (1663-1741), a ostatni z barokowych remontów kamienic przeprowadzono w 1740 r. Współczesną nazwę - "Jaś i Małgosia" - nadali kamieniczkom osadnicy ściągający do Wrocławia po II wojnie światowej, dopatrując się w nich dwóch postaci trzymających się za ręce: mniejszego Jasia i większej Małgosi z bajki braci Grimm.

   W latach 1959-1960 przeprowadzono remont wg projektu Emila Kaliskiego; odkryto wówczas renesansowe elementy zdobienia kamienic. W latach 60. XX wieku kamienice przekazano Towarzystwu Miłośników Wrocławia, którego siedzibą są do dziś. W latach 1972-1975 przeprowadzono Kolejny remont kamieniczek - również pod okiem arch. Emila Kaliskiego.